سرويس ادويه 7 پارچه
مدت ها قبل از كشف داروهاي رايج، اجداد ماقبل تاريخ فقط طبيعت داشتند كه براي درمان هايي كه به دنبال آن بودند، به آنها مراجعه كنند. تركيبي از گياهان و ادويه جات براي تسكين بيماري هاي رايجي كه با آن مواجه بودند استفاده شد. با اين حال، بسياري از اين درمان هاي طبيعي به اندازه ادويه امتحان خود را پس داده اند. ادويه طلايي براي قرن ها مورد استفاده قرار گرفته است و به نظر نمي رسد به اين زودي ها قفسه هاي ادويه يا قفسه هاي دارويي ما را به لطف مزاياي سلامتي مختلفي كه ارائه مي دهد، ترك كند. از مهار التهاب گرفته تا بهبود عملكرد مغز، اين ادويه آفتابي مطمئناً به شما كمك مي كند. اگر كنجكاو هستيد كه چگونه اين ادويه مي تواند به شما كمك كند، به خواندن ادامه دهيد تا در مورد فوايد، دوز و بهترين زمان از روز براي مصرف ادويه بيشتر بدانيد. چه چيزي ادويه را بسيار قوي مي كند؟ ادويه از ريشه Curcuma longa كه بخشي از خانواده زنجبيل است، گرفته مي شود. اكثر مردم با ادويه پودري پرتقال روشن آشنا هستند، اما در شكل طبيعي آن، بيشتر شبيه ريشه زنجبيل است، با رنگ زرد طلايي تر. ادويه حاوي بيش از 300 تركيب گياهي و مواد مغذي طبيعي مفيد از جمله كلسيم، فيبر، بتاكاروتن، ويتامين C، نياسين، آهن، پتاسيم، منيزيم و ساير مواد مغذي است. اما راز پشت ابرقدرت هاي شگفت انگيز ادويه، يك تركيب پلي فنول فعال به نام كوركومين است. كوركومين چيزي است كه به ادويه رنگ طلايي غني مي دهد و موضوع مطالعات متعدد در صنعت سلامت به ويژه به دليل اثرات مثبت آن در مبارزه با التهاب و پيشگيري از سرطان بوده است.
ادويه سوپ هندي
ادويه ها بدون شك به غذا طعم مي بخشند اما كاربردهاي ديگري نيز دارند. بسياري از ما مي دانيم كه ادويه هاي هندي چگونه فوايد دارويي دارند. اما بسياري از حقايق ديگر در مورد ادويه هاي آشپزخانه ما نمي دانيم وجود دارد كه در اينجا خواهيد آموخت، اما قبل از آن اجازه دهيد تاريخچه مختصري در مورد اين ادويه ها بررسي كنيم. گشنيز هميشه ادويه اي بوده است كه در سراسر جهان شناخته شده است. اولين اروپايي هايي كه از گشنيز به دليل خواص معطر آن استفاده كردند، رومي ها بودند. ما همچنين در ادبيات سانسكريت خودمان كه قدمت آن به 5000 سال قبل از ميلاد بازمي گردد، به اين ادويه اشاره مي كنيم. سپس به عنوان "Kusthambari" و "Dhaniyaka" اشاره شد. گشنيز بيشتر به خاطر بويي كه برمي انگيزد معروف بود و نه به دليل استفاده هاي ديگرش در زمينه هاي دارويي يا آشپزي. حتي در نوشته هاي دانشمندان يونان باستان مانند بقراط و آريستوفان، مي توان كاربردهاي متفاوت دانه گشنيز را مشاهده كرد. اين دانه ها حتي در مقبره فرعون مصر توت عنخ آمون نيز يافت شد. از اين اكتشاف، مورخان به اين نتيجه رسيدند كه حتي در تمدن مصر، مردم بذر گشنيز را كشت مي كردند و در مراسم دفن اجساد از اهميت فرهنگي برخوردار بود. به طور سنتي از گشنيز براي تصفيه خون استفاده مي شد. همچنين براي درمان مشكلاتي مانند ميگرن استفاده مي شد. اكنون، در قرن بيست و يكم، گشنيز هنوز اهميت خود را از دست نداده است. در واقع، موارد استفاده و فوايد آن فقط به تعداد افزايش يافته است. در هند، بذر گشنيز يا «دانيا» عمدتاً در راجستان، اوتار پرادش، گجرات، مادهيا پرادش و تاميل نادو رشد مي كند. اين ايالت ها به عنوان تامين كنندگان پيشرو بذر گشنيز در هند عمل مي كنند. از منطقه آب و هوايي متنوعي كه در آن رشد مي كند، مي توانيد شرايط اقليمي مورد نياز براي رشد را درك كنيد. آب و هواي ايده آل كه بهترين كيفيت بذر گشنيز در آن كشت مي شود، آب و هواي سرد با ارتفاع زياد است. رشد گشنيز از اواسط مهرماه تا پايان آبان آغاز مي شود. و سپس پردازش مي شود. به بقيه نقاط جهان عرضه مي شود. ادويه سابقه طولاني 5000 سال استفاده به عنوان مكمل پزشكي دارد. در فرهنگ باستاني آريايي ها، ادويه را داراي قدرت هاي الهي مي دانستند، زيرا آنها خورشيد را مي پرستيدند و ادويه رنگ زرد نارنجي داشت كه شبيه به رنگ خورشيد بود. اين سنت طلسم باستاني استفاده از ادويه براي دفع شر و اعطاي رفاه و محافظت به پوشنده هنوز در فرهنگ جنوب هند يافت مي شود. استفاده از ادويه در مراسم عروسي هندوها يكي ديگر از سنت هاي قديمي است كه در فرهنگ هندي زنده است. ادويه عمدتاً در مناطق گرم هند توليد مي شود. به ويژه ايالت هايي مانند تاميل نادو، بنگال غربي و ماهاراشترا توليدكنندگان پيشرو ادويه هستند. تامين كنندگان ادويه Lakadong در هند به ويژه در روستايي در Jaiantia Hills در مگالايا رشد مي كنند. اين ادويه را بهترين كيفيت ادويه در جهان مي دانند. اين عطر و طعم قوي دارد و خواص معطر آن آن را به بهترين ادويه جهان تبديل كرده است.
